conversational language

non est autem in verbo modus hic, sed in oratione, id est, in continuatione verborum,

quae (ferae) sunt rationis et orationis expertes,

natura vi rationis hominem conciliat homini et ad orationis et ad vitae societatem,

lenitudo orationis, mollitudo corporis,

idque videns Epicurus re tollit, oratione relinquit deos,

qui sunt leves locutores... eorum orationem bene existimatum est in ore nasci, non in pectore,

nam quid te igitur rettulit beneficum esse oratione, si ad rem auxilium emortuum est,

ut in vitā, sic in oratione, nihil est difficilius quam quid deceat videre,

orationi autem facta similia, factis vitam,

partes igitur orationis secundum dialecticos duae, nomen et verbum,

quin tu istanc orationem hinc veterem atque antiquam amoves. Nam proletario sermone nunc utere,

aliam nunc mihi orationem despoliato praedicas,

(Andria et Perinthia) non ita sunt dissimili argumento, sed tamen Dissimili oratione,

quam (orationem) obliquam Pompeius Trogus exposuit (opp. to conciones directae),

mollis est enim oratio philosophorum,

(fabulae) tenui oratione et scripturā levi,

ut Stoicorum est astrictior oratio aliquantoque contractior, quam aures populi requirunt, sic illorum (Peripateticorum) liberior et latior, quam patitur consuetudo judiciorum et fori,

orationem Latinam efficies profecto legendis nostris pleniorem,

Timaeus in historiis quas oratione Graecā composuit,

semper cum Graecis Latina (exempla) conjunxi... ut par sis in utriusque orationis facultate,

mollis est oratio philosophorum et umbratilis, nec verbis instructa popularibus nec vincta numeris, sed soluta liberius: itaque sermo potiusquam oratio dicitur. Quamquam enim omnis locutio oratio est, tamen unius oratoris locutio hoc proprio dignata nomine est,

et quoniam magna vis orationis est eaque duplex, altera contentionis, altera sermonis, contentio disceptationibus tribuatur judiciorum, contionum, senatus, sermo in circulis, disputationibus, congressionibus familiarium versetur, sequatur etiam convivia,

(oratio) ut gravis, ut suavis, ut erudita sit, ut liberalis, ut polita, ut sensus, ut doloris habeat quantum opus sit, non est singulorum articulorum: in toto spectantur haec corpore, etc.,

the context: illam orationem disertam sibi et oratoriam videri, fortem et virilem non videri,

hanc habere orationem mecum principio institit,

pleraeque scribuntur orationes habitae jam, non ut habeantur,

non est haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,

ignarus faciundae ac poliendae orationis,

in orationibus hisce ipsis judiciorum, contionum, senatus,

quanta illa, di immortales, fuit gravitas, quanta in oratione majestas! sed adfuistis, et est in manibus oratio,

qui orationem adversus rem publicam habuissent, eorum bona in publicum adducebat,

ab adulescentiā confecit orationes,

Catonis aliae acerbae orationes extant, etc.,

oratio plebi acceptior,

accurata et polita,

longa,

acris et vehemens,

admirabilis,

angusta et concisa, opp. collata et diffusa,

aspera, tristis, horrida, neque perfecta neque conclusa, opp. laevis et structa et terminata,

circumcisa et brevis,

rotunda et undique circumcisa,

cohaerens,

concinna,

stabilis, opp. volubilis,

tantam vim habet illa, quae recte a bono poëtā dicta est, flexamina atque omnium regina rerum oratio, ut non modo inclinantem excipere aut stantem inclinare, sed etiam adversantem ac repugnantem ut imperator fortis ac bonus capere possit,

satis in eo fuisse orationis atque ingenii,

non enim verendum est ne te in tam bonā causā deficiat oratio,

et in poëmatis et in oratione,

oratio est ordinatio dictionum congrua sententiam perfectam demonstrans,

oratio dicitur liber rhetoricus, necnon unaquaeque dictio hoc saepe nomine nuncupatur cum plenam ostendit sententiam,

orationes ad senatum missae,

oratio principis per quaestorem ejus audita est,

orationesque in senatu recitaret etiam quaestoris vice,

respice ad orationem servi tui,

per orationes Dominum rogantes,

pernoctans in oratione Dei,

perseverantes in oratione,

orationi instate,

quid tibi commerci est cum dis damnosissimis?

Venus,

libido,

et reipublicae et societatibus infidus damnosusque,

bellum sumptuosum et damnosum ipsis Romanis,

senex,

dites mariti,

non in alia re damnosior quam in aedificando,

sermo est a serie: sermo enim non potest in uno homine esse solo, sed ubi oratio cum altero conjuncta,

sequatur etiam convivia, etc.,

quod mihi servus sermonem serat,

sermones serere,

multa inter sese vario sermone serebant,

sermonem nobiscum ibi copulat,

dum sermones fabulandi conferant,

caput et pes sermonis,

cum ea tu sermonem nec joco nec serio Tibi habeas,

ibi illa cum sermonem occipit,

dum sermones caedimus,

sermonem cum aliquo conferre,

in nostris sermonibus collocutionibusque,

mature veniunt, discumbitur: fit sermo inter eos,

dum longior consulto ab Ambiorige instituitur sermo,

sermonis aditum cum aliquo habere,

nullum tibi omnino cum Albinovano sermonem ullā de re fuisse,

erat in ore, in sermone omnium,

aestivam sermone benigno tendere noctem,

referre sermones deorum,

consiliantibus divis,

et euntem multa loquendo Detinuit sermone diem,

nunc inter eos tu sermo es,

jucundus est mihi sermo litterarum tuarum,

littera sermonis fida ministra mei,

soles enim tu haec studiose investigare, quae sunt in hoc genere, de quo instituerat paulo ante Tubero quaerere,

in sermonem ingredi (just before: in disputationem ingredi),

(Scaevola) exposuit nobis sermonem Laelii de amicitiā habitum ab illo secum... Ejus disputationis sententias memoriae mandavi, etc.... ut tamquam a praesentibus haberi sermo videretur,

rebus his, de quibus hic sermo est,

feci sermonem inter nos habitum in Cumano. Tibi dedi partes Antiochinas, etc.,

in quo (circulo) de philosophiā sermo haberetur,

Socratici sermones,

in longum sermonem me vocas, Attice,

nunc enim sermo de naturā est,

meos multos et illustres et ex superiore et ex aequo loco sermones habitos,

sermo est oratio remissa et finitima cottidianae locutioni,

mollis est oratio philosophorum et umbratilis, etc.... Itaque sermo potius quam oratio dicitur,

soluta oratio, qualis in sermone et epistulis,

C. Piso, statarius et sermonis plenus orator,

si quis scribat, uti nos, Sermoni propiora,

vocem sermoni proximam,

ut litigantes quoque a sermone incipiant, ad vociferationem transeant,

comoedia... nisi quod pede certo Differt sermoni sermo merus,

et tragicus plerumque dolet sermone pedestri Telephus et Peleus, etc.,

ille (delectatur) Bioneis sermonibus et sale nigro,

Albi, nostrorum sermonum candide judex,

nec sermones ego mallem Repentes per humum quam res componere gestas,

fama, rumor): vulgi sermo,

nunc per urbem solus sermo est omnibus, Eum, etc.,

sermo est totā Asiā dissipatus, Cn. Pompeium, etc.,

mihi venit in mentem multum fore sermonem, me, etc.,

si istiusmodi sermones ad te delati de me sunt, non debuisti credere,

in sermonem hominum venire,

audita et percelebrata sermonibus res est,

vix feram sermones hominum, si, etc.,

vestrae perigrinantur aures, neque in hoc pervagato civitatis sermone versantur,

refrigerato jam levissimo sermone hominum,

sermones inimicorum effugere,

sermones lacessere, reprimere,

ne putet aliquid oratione meā sermonis in sese aut invidiae esse quaesitum,

dabimus sermonem iis, qui, etc.,

materiam sermonibus praebere,

sermone eo debemus uti, qui notus est nobis, ne, ut quidam Graeca verba inculcantes jure optimo rideamur,

cujus (Terentii) fabellae propter elegantiam sermonis putabantur a C. Laelio scribi,

et sane quid est aliud vetus sermo quam vetus loquendi consuetudo?

cui (Catulo) non solum nos Latini sermonis, sed etiam Graeci ipsi solent suae linguae subtilitatem elegantiamque concedere,

in Latino sermone,

quae philosophi Graeco sermone tractavissent, ea Latinis litteris mandaremus,

patrii sermonis egestas,

cum lingua Catonis et Enni Sermonem patrium ditaverit,

aves, quae sermonem imitantur humanum... Agrippina turdum habuit imitantem sermones hominum... lusciniae Graeco atque Latino sermone dociles,

si quis ita legaverit: Fructus annuos, etc., perinde accipi debet hic sermo, ac si, etc.,

aibat,

aibant,

as aisti,

aierunt,

veltu mihi aias vel neges,

negat quis? nego. Ait? aio,

Diogenes ait, Antipater negat,

quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget,

ait hac laetitiā Deiotarum elatum vino se obruisse,

debere eum aiebat, etc.,

Tarquinium a Cicerone immissum aiebant,

Vos sapere et solos aio bene vivere,

Pacuvio, inquit alius,

Vos o, quibus integer aevi Sanguis, ait, solidaeque, etc.,

12, 156: O fortunati mercatores! gravis annis Miles ait,

Causa optumast, Nisi quid pater ait aliud,

Admirans ait haec,

Haec ait,

Sic ait, et dicto citius tumida aequora placat,

Also of what follows: Sic ait in molli fixa toro cubitum: “Tandem,” etc.,

ut ait Statius noster in Synephebis,

ut ait Homerus,

ut ait Theophrastus,

ut ait Thucydides,

ut ait Cicero,

9, 56, 60: ut Cicero ait,

ut Demosthenes ait,

ut rumor ait,

ut ait in Synephebis,

Germ. man sagt), either placed after it or interposed: eum rem fidemque perdere aiunt,

quando, ut volumus, non licet,

docebo sus, ut aiunt, oratorem eum,

Iste claudus, quemadmodum aiunt, pilam,

conspexit, ut aiunt, Adrasum quendam vacuā tonsoris in umbrā,

ut ait lex Julia,

Praetor ait, in eadem causā eum exhibere, etc.,

Aiunt aediles, qui mancipia vendunt, etc.,

Ait oratio, fas esse eum, etc.,

Ain tu? Scipio hic Metellus proavum suum nescit censorem non fuisse?

ain tute,

ain tandem ita esse, ut dicis?

ain tandem? insanire tibi videris, quod, etc.,

ain tandem? inquit, num castra vallata non habetis?

negantia contraria aientibus,